Dag 11, Maandag 23 juli, van Louisville/Kentucky naar Memphis/Tennessee

Vandaag gaan we op doorreis naar Memphis, de stad van de Blues. Voordat we gaan rijden, nog even een ontbijtje bij White Castle (gestoomde mini burgers). Na het ontbijt zijn we 1,5 uur gereden naar Mammoth Cave National Park. Het grootste grottenstelsel van de wereld met meer dan 600 km aan grotgangen. Daarvan hebben wij er slechts 3 bewandeld in 2 uur. Tijdens deze historical tour heeft onze gids ons oa door fat mans en tall mans misery heen geloosd. Bij de eerste was het pad zo smal dat je niet al te dik moest zijn als je er door heen wilde, gelukkig paste zelfs Gerold er soepeltjes door. Sommige amerikanen echter moesten eerst worden ingesmeerd met walvisvet waarna de gids ze een duwtje gaf waardoor ze er zo doorheen floepten. Tall mans misery ging eenvoudiger. het enige wat we hoefden te doen is bukkend er door heen lopen omdat het plafond zo laag was. Na dit allemaal meegemaakt te hebben dachten wij dat het klaar was, maar neeeeeee.....om weer boven te komen moesten we met een stijle trap omhoog. Dat was wel heavy vooral voor sommige amerikanen. Toen wij er uitendelijk uit waren zijn "we" nog gaan rondkijken in de souveniershop (magneet) en hebben we nootjes met gemberbier gegeten. Daarna zijn we in ongeveer anderhalf uur gereden naar Nashville omdat Ger daar de specialiteit van Nashville wilden proberen, "hot chicken". Hiervoor hebben we 15 minuten in de rij gestaan om te bestellen bij Hattie B. De kinderen hadden hun kip "medium", Ger en ik hadden "hot" en we hadden nog twee vleugeltjes die "damn hot" waren. De heetste variant "clucking hot" daar durfden we niet aan. We vonden de kip allemaal MWAH, de dam hot kip was bijna niet te eten zo heet was het! En alle kip was vrij vet met een dikke deegkorst. We waren het er allemaal over eens dat de kip van het Ei in Terschuur lekkerder is dan de hot chicken in Nasville. Vervolgens volgde er nog een parkeer-akkefeitje omdat de ingang naar onze parkeergarrage op zich op de vierde verdieping van een hotel bevond (wat we uiteraard niet zonder hulp konden vinden maar pas na de instructie "the entrance to the parking is next to room 419"). Vervolgens deed de creditcard het niet toen we het parkeertarief wilden betalen, gelukkig mochten we gratis naar buiten rijden. Het was nog drie uurtjes rijden naar ons hotel in Memphis, zolang het licht was, was het een mooie rit met een schitterende zonsondergang maar zodra het donker was, werd de rit vrij saai. Om 22.00 uur bereikten we eindelijk ons hotel, om daar te worden geconfronteerd met het feit dat het hotel overbooked was, we kregen een kamer met 1 bed en een pull-out sofa, Ger ging hier niet mee akkoord en na de nodige stampij kregen we gratis nog eenzelfde kamer, wat betekende dat we dus twee kamers gescheidden van elkaar kregen. Alle kamers met twee bedden waren vergeven, terwijl wij een half jaar geleden al zo een kamer hadden geboekt :(. Maar het idee om gescheidden van elkaar drie van onze vakantienachten door te brengen was totaal niet wat wij in gedachten hadden. Eenmaal in zijn kamer keek Ger gelijk op booking.com of hij een ander hotel kon boeken. Toen dit mogelijk bleek heeft hij bij de receptie aangegeven niet in het hotel te willen verblijven en een refund te willen, dit verzoek werd uiteraard gelijk ingewilligd. Vervolgens zijn wij naar het andere zojuist geboekte hotel gereden, hier kwamen we om 24.00 uur aan, dit geintje had ons dus twee uren gekost. Geen geluk met de hotels deze vakantie, gelukkig hier wel een kamer met twee tweepersoonsbedden, waar de kids gelijk doodvermoeid in zijn geploft. Ik hoop echt dit niet meer mee te maken deze vakantie.