Dag 23, Zaterdag 4 augustus, Chimney Rock state park

Fawaka mensen, Shiv hier en vandaag weer een leuk verhaal voor jullie (als jullie tenminste de blog nog lezen?) We zijn vandaag opgestaan, hebben onze cabin in the woods verlaten en we zijn gereden naar Krispy Kreme (volgens oom Glenn z'n Amerikaanse klant Krispy Kremey) om wat donuts te chappen als ontbijt. Gereny en ik hebben er allebei drie op maar mama was een beetje teleurgesteld omdat de medewekers onze bestelling hadden opgefokt (really niffauw, you had one job) Mama had zo een zin in warme koffie en toen hadden de medewerkers twee ijskoffies meegegeven. Papa en ik hadden allebei geen zin om  terug te gaan en weer in de rij te gaan, daarom wilde mama ook geen donut. Zo gezegd zo gegaan. Papa, Ger en ik aten lekker onze donuts en mama at precies nex. Na ons ontbijt zijn we gereden naar Chimney Rock state park. Hier hebben we onze auto gepareerd om vervolgens met een busje naar de ingang van het uitkijkpunt gebracht te worden. We zijn met de lift omhoog gegaan. Boven hebben we bij het uitkijkpunt wat mooie foto's gemaakt en daarna hebben we bij het winkeltje een mooie magneet gescoord (of course). Gereny had honger en wilde een pizza slice kopen. Die bobbo van een Gereny wilde niet alvast in de rij gaan staan en daardoor hadden andere mensen het laatste stuk pizza precies voor onze neus weggechapt. Das pech, pizza weg! Na deze ongemakkelijke situatie zijn we een trail gaan lopen die ons bracht naar een prachtige waterval. Jullie weten allemaal van mij dat ik een echte avonturier ben en daarom dacht ik eraan om even een mooie foto te schieten terwijl ik onder de waterval sta (off trail) en nadat ik een paar mooie foto's gemaakt had ging ik daar weer weg. Jullie weten misschien ook wel van mij dat ik een enorme trendsetter ben en zo gezegd zo genakt. Al die mensen die mij naar de waterval zagen lopen in het water zijn me gaan nakken. Allemaal na-apers, maar ja je weet wat ze zeggen: Als er één schaap over de dam is volgen er meer, of nou ja in mijn geval: Als er één aap over de dam is volgen er meer. Natuurlijk heeft Gereny mij ook genakt, maar goed, iedereen weet dat Gereny altijd wil doen wat zijn grote zus (aka zijn grote voorbeeld) ook doet. Na het bewonderen van deze prachtige waterval zijn we terug gaan lopen naar de waggie. Papa en ik hadden onderweg een klein incidentje maar nu zijn we weer dikke matties en houden we nog steeds heel veel van elkaar. Eenmaal weer beneden (na een lange wandeling met onder andere een lange trap die we helemaal op moesten lopen) moesten we bijna een uur wachten op de bus die ons aan de andere kant van het park zou brengen, waar onze auto staat. We gingen allemaal dede van de hitte. Toen we in de auto zaten hebben we gauw de airco aangegooit en onze volgende bestemming ingetikt op de tomtom: Sliding Rock. Ik wist niet dat we hierheen gingen omdat papa en mama het een verrassing wilden houden. Toen we daar aankwamen kregen we slecht nieuws van de medewerkster. Het park was dicht vanwege hoog water. Ik dacht dat alleen arme mensen hoog water hadden maar blijkbaar hebben Amerikaanse natuurparken er ook last van. Ik dwaal een beetje van het pad af dus anyways, dit park is bedoeld om van een rots naar beneden te glijden om vervolgens in het water te plonsen. Echt iets voor mij dus maar ja, het park was jammer genoeg dicht door dat kut hoge water. We hebben een uur naar dit park gereden voor niks, voor saus, voor potverdomme hoog water. We vonden het allemaal heel jammer en zijn teleurgesteld weg gereden naar het avondeten. Papa vertelde dat we steak gingen eten maar hij heeft ons verrast met een BUFFET!!! Gereny en ik waren superblij want wij houden van all you can eat (ook al eet ik dezelfde hoeveelheid als een peuter). Toen we een plekje hadden gekregen zijn we meteen eten gaan pakken. Ik stormde meteen naar de sushi, aangezien dat mijn lievelings eten is. Na deze sushi heb ik nog wat andere dingen gegeten maar dat vond ik niet zo lekker. Daarom ben ik meer sushi gaan halen. Uiteindelijk heb ik ongeveer 12 sushi's gegeten maar ik werd uiteindelijk zo misselijk dat ik niet meer kon......zelfs geen toetje meer. Ik werd niet eens zo misselijk van de sushi. Mama en ik werden vreselijk misselijk van al die dikke Amerikanen, Mexicanen en afro Amerikanen die hun bord vol schepten met eten (vooral seafood want dat is duur) alsof ze nog nooit eten hebben gezien. Ik weet niet of ze wisten dat je bij een buffet meerdere keren mag opscheppen maar het leek erop dat de amerikanen geen idee hadden van het concept buffet. Na met z'n vieren nog wat fruit te hebben gegeten zijn we naar het hotel in Savannah gereden. Ik weet niet of jullie dit spreekwoord kennen maar jongens, drie keer is werkelijk waar scheepsrecht. We hadden gewoon weer problemen met het hotel. 

De eerste keer: was het de schuld van Booking.com (reservering niet doorgegeven aan het hotel)

De tweede keer: was het de schuld van het hotel (overboekt)

De derde keer: Was het papa's schuld want hij heeft niet goed opgelet bij het boeken en daardoor heeft hij een rokerskamer geboekt. 

Mama was echt niet te genieten toen ze de hotelkamer binnen liep en we gaan de nacht zo te zien door brengen in een kankerverwekkende kamer, en naast dat gaan onze kleren meuren naar rook BAH! Als we alle vier terug komen met longkanker weten jullie hoe het komt lol. Er was ook geen andere kamer beschikbaar voor vannacht maar gelukkig krijgen we morgen wel een nieuwe kamer want dit houden we niet lang vol! 

Slaaplekker lieve familie, groetjes de Badloedes.

P.S: we zijn allemaal verdrietig dat we weer bijna terug gaan naar Nederland. We missen jullie wel hoor!