Dag 28, Donderdag 9 augustus, terug naar NL

We zijn inmiddels al weer twee weken thuis, alleen moet ik nog steeds het verhaal van de terugreis schrijven. Ik merk dat ik hier steeds minder zin in heb dus bij deze, anders komt het er echt niet meer van.

's morgens hebben we heel, heel, heel relaxed gedaan. We hebben lekker uitgeslapen tot een uurtje of 9. Toen zijn we verder gegaan met het verdelen van onze bagage over de verschillende koffers, zodanig dat elke koffer zonder overgewicht mee kon. Door wat slimme trucs (Gereny die met een dameshandtas moest lopen, onopvallende buideltasjes gevuld met magneten enz enz) hadden we het idee dat dit aardig was gelukt. Tegen 11.00 uur verlieten wij het hotel. We zijn toen allereerst gaan brunchen (hotelontbijt overgeslagen omwille van het uitslapen) bij the Corner Bakery Cafe. Dit was vlak bij het hotel maar we konden alleen parkeren in de naastliggende garage. Gelukkig werd onze parkeerticket vervolgens wel gevalideerd in het restaurant waardoor we dus toch niet hoefden te betalen voor het parkeren. We hebben heerlijk gegeten. De kids hadden allebei Bacon-Mac-n-Cheese (volgens mij een van de beste van de vakantie), Ennie had een chicken-panini en ik had een roast-beef sandwich die niet zo lekker was (te droog). Ook hadden ze hier heerlijke (Europese) koffie, konden we alvast wennen aan onze thuiskomst. Tenslotte hebben we hier mouth-watering CHOCOLATE BABY BUNDT CAKE gesampled, errug lekker. We waren trouwens net op tijd in het restaurant, we hadden amper besteld of er begon zich een enorme rij "suits" voor het bestellen te vormen. De lunchtijd was duidelijk net begonnen en een groot deel van het kantoorpersoneel uit de buurt (allemaal eenduidig gekleed in grijze pantalon met lichtblauw overhemd) had ook het idee om bij Corner Bakery Cafe te lunchen. Na de lunch zijn wij naar het vliegveld gereden, onderweg keek ik uit naar een tankstation omdat de auto met een volle tank moest worden ingeleverd, helaas geen tankstation gezien. Om ongeveer kwart voor 1 waren we op het vliegveld, ruim op tijd voor onze vlucht om 4 uur. Zoals gebruikelijk hebben Ger en ik eerst de vrouwen en koffers (in die volgorde) afgezet bij onze terminal waarna wij de auto zouden terugbrengen naar Hertz. Nog steeds met de hoop om onderweg een tankstation tegen te komen. Al snel kwam ik erachter dat dit een enorm vliegveld was. De bordjes met car rental volgend duurde het zeker een half uur voordat we bij Hertz arriveerden. Onderweg spotte ik slechts 1 keer een tankstation, maar toen ik hiernaartoe reed bleek dat dit een tankstation in aanbouw was (en voorlopig nog niet klaar). Toen we uiteindelijk bij Hertz arriveerde zonder een tankstation te zijn gepasseerd had ik dus flink de pest in. Via google-maps toen toch nog een tankstation in de buurt gevonden, maar dit kostte onze zeker een extra 20 minuten. Daarna wel soepeltjes de auto ingeleverd bij Hertz, deze was gelukkig al leeg geruimd waardoor alles snel ging. Daarna met Ger naar de bus gerend (onnodig want deze vertrok pas nadat hij helemaal vol was) en met de bus in een half uurtje terug naar de Terminal. Intussen waren Ennie en Shiv zich al flink ongerust aan het maken want Ger en ik waren wel erg lang weg. Toen wij tegen twee uur weer bij hen waren leken ze erg blij om ons te zien (nog blijer dan anders). We hebben ons toen direct gemeld bij de incheckbalie, daar ging alles ook soepel, er stond gelukkig geen rij en we hadden een leuk gesprek met de grondstewardessen over Amsterdam en Las Vegas, overigens had Shivana een van deze stewardessen al wat intiemer leren kennen. Dat had vast geholpen want.......alle bagage mocht na weging mee.....althans dacht ik.

WAARSCHUWING: het nu volgende gedeelte van het verhaal is behoorlijk treurig en kan als schokkend worden ervaren. 

In Savannah had ik een potje pindakaas gekocht, bij The Peanut Shop (naar verluid de lekkerste peanutbutter van heel Amerika). De vorige avond had Ennie deze pindakaas bij het herverdelen van de bagage uit haar koffer gehaald, omdat mijn koffer ook vol zat heb ik de pindakaas in mijn handbagage gedaan en..........toen (snik).....we door de beveiligingscans van de douane gingen werd mijn pindakaas als vloeibare materie gedetecteerd (ik had gedacht dat het vast was) en deze mocht dus niet mee in de handbagage. Met pijn in mijn hart heb ik de pindakaas dus moeten achterlaten in Atlanta. 

Terwijl ik deze emotionele schok aan het verwerken was liepen we naar de gate, daar kregen we te horen dat het boarden een half uur later zou beginnen omdat het vliegtuig later was gearriveerd. We hebben hierdoor nog een uurtje moeten wachten tot we aan boord konden, ondertussen heb ik wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om een Atlanta-magneet te scoren, uiteraard was dit ook als troost om mijn pindakaas-verdriet te vergeten (is niet gelukt). Eenmaal in het vliegtuig weer slecht nieuws, vanwege de storm die inmiddels was begonnen mocht het vliegtuig niet opstijgen. We hebben weer een uurtje gewacht en daarna was het beter weer en zijn we vertrokken. Over de vlucht valt niet zoveel te melden (geprobeerd te slapen, lukte niet, dacht aan mijn pindakaas, Infinty War maar weer gekeken, sinds wanneer lijkt de hamer van Thor op een pinda...?.). Uiteindelijk kwamen we door de vertragingen een uur later aan in Frankfurt. Hierdoor hadden we niet meer twee uurtjes voor onze overstap maar slechts 1 uur. Het was daardoor een bijzonder stressvol uur, we zijn gehold van de ene kant van het vliegveld naar het andere. Ook moesten weer door de beveiliging (tablets uit tas, zakken leeg, alle spullen op de band behalve de pindakaas want die had ik niet enz enz), hier hoefden we gelukkig niet in de rij te staan nadat het personeel had gezien dat onze vlucht al bijna zou vertrekken. Als een van de laatsten arriveerden we tenslotte bij de gate, hier had Shivana nog een emotioneel momentje omdat we onze hadbagage achterlieten om in het ruim naar Schiphol te worden vervoerd, omdat we een van de laatsten waren was de kans immers groot dat er in de cabin geen ruimte meer zou zijn voor onze trolleys. Shivana was erg van slag maar uiteindelijk heeft ze haar trolley maar anderhalf uur hoeven missen. Ternauwernood haalden we dus onze vlucht naar Amsterdam. Deze vlucht van ruim een uur kwam om 10.00 uur 's morgens aan op Schiphol. Daar direct ons taxibedrijf gebeld en deze kwamen ons netjes ophalen bij het wegbrengen (huh)....eh boven dus. Zo leuk als de taxichauffeur op de heenweg was, zo niet leuk was deze. De taxibus was niet zo schoon, de chauffeur weinig spraakzaam en wij waren allemaal erg moe. Er zijn dus weinig woorden gewisseld. Wel wist hij ons goed en wel thuis te brengen (al moest ik zelf de instructies geven om bij mijn huis te komen. Bijzonder, zelfde bedrijf als op de heenweg maar een totaal andere ervaring. Eenmaal thuis wachtte ons nog een enorme verassing, mijn lieve vader had verse broodjes en zelfgemaakt zalmballetjes voor ons op de keukentafel achtergelaten. We hebben thuis dus gelijk heerlijk kunnen ontbijten. Trouwens R.I.P. mijn tuin, deze was door  het ongebruikelijk warme weer in Nederland wel overleden, komende tijd eens zien wat we nog kunnen reïncarneren.

Ondanks de kleine tegenslagen op de terugweg was het weer een fantastisch leuke, afwisselende, heerlijke en zoals altijd een uitdagend-vermoeiende vakantie. 

Maar we zijn weer thuis (pindakaasloos dat wel) en dat is ook best een klein beetje leuk.