Dag 3, Zondag 15 juli 2018, In Chicago

Wat hebben we vandaag gelopen, volgens mijn stappenteller 16 km, maar volgens mij overdrijft die een beetje... 's Morgens zijn de kids vroeg opgestaan om beneden een ontbijtje voor mama en papa te halen en natuurlijk koffie. De jetlag wordt al minder, ongeveer 5 uur werd ik wakker en de koffie hielp om dit ook te blijven. Na het lichte ontbijtje gelijk de wandelschoenen aangedaan voor de "riverwalk". Naast ons hotel konden we afdalen om een mooie wandeling langs de Chicago River te maken. Toen we weer weer boven kwamen zag ik op de kaart dat we maar een paar blokken verwijderd waren van de Sears Tower (tegenwoordig bekend als de Willis Tower). Deze wolkenkrabber was van 1973 tot en met 1998 het hoogste gebouw ter wereld. Na aanschaf van de kaartjes hebben we ongeveer een uur in de rij gestaan voordat we met de lift in een half minuutje naar de 103e verdieping konden zoefen. Eenmaal daar hebben we genoten van het spectaculaire uitzicht over Chicago, wat een indrukwekkende wolkenkrabbers en wat is Lake Michigan een kollosaal meer. Door de ligging van Chicago aan Lake Michigan doet dit uitzicht weer totaal anders aan dan bijvoorbeeld het uitzicht over New York vanaf het Empire State Building. Ook is hier erg veel groen te zien. Vooral spectaculair was de ruimte waar je in een soort glazen balkon de diepte onder je voeten kon zien, hier kregen we best wel de rillingen van maar tegelijk wel cool om te zien.  Eenmaal weer beneden natuurlijk een magneet gescoord en toen een taxi aangehouden om ons naar de lunch te vervoeren. Onze peruaanse taxichauffeur zette ons in ongeveer 15 minuten af bij CRISP, dat lag in de wijk Lake View East. Een beetje een studentikoos wijkje met een hoop alternatieve eetgelegenheden. CRISP was een klein tentje waar ze de beste (korean) chicken wings van Chicago schijnen te serveren. Volgens de kids was dit ongetwijfeld waar want beiden vonden dit de lekkerste kip die ze ooit hebben gegeten. Na de kip de straat over gestoken omdat we daar een ijszaakje hadden ontwaard waar ze van vloeibaar stikstof ijs maken. Het was nogal een belevenis om te zien hoe ze ons ijs bereiden, het leek op een uit de hand gelopen scheikunde experiment (kan iemand de brandweer bellen???) maar lekker was het stikstof-ijsje dat hier uit voort kwam zeker. Na dit ijs-avontuur zagen we zowaar een TJ-Max waar de beide dames weer goede zaken hebben gedaan. En toen........begon de terugweg. Omdat ik vond dat we het gezonde met het aangename konden combineren (beweging en wat van de stad zien) wilde ik niet ook weer met een taxi terug. We zijn daarom terug gaan wandelen. Het grootste gedeelte van onze wandeling voerde ons door het Lincoln park, een enorm stadspark. In dit park zagen we achtereenvolgens: een schitterend meer, een vlindertuin met daarbij rond dartelende eekhoorns en kwakende ganzen (ze hadden het  vast tegen Shiv), een "gratis" dierentuin (neushoorn, giraffen, pinguins, apen en ijsberen gespot tijdens onze wandeling) waar het begon te regenen toen we er doorheen liepen en last but not least "een enorme Pokemon Go conventie". Het gekke was dat we onze ogen meer uitkeken bij de Pokemon Go conventie dan in de dierentuin. Eigenlijk zijn uitheemse dieren best wel heel normaal vergeleken bij duizenden als Pikachu verkleedde apathisch op de GSM starende fanatieke volwassen amerikaanse pokemon spotters, that truly is a weird kind of species. Zo iets hadden we in NL (gelukkig) nog nooit gezien. Toen we goed en wel de andere kant van Lincoln Park hadden bereikt waren we er nog niet, door een tunneltje staken we een autoweg over en ineens stonden we aan het strand, langs het strand zijn we nog een aantal kilometer terug richting downtown gelopen. Lekker met de schoenen uit en de voetjes in het water. Aan het einde van het strand was weer een tunnel om de weg over te steken en toen waren we weer in Downtown Chicago, via de Magnificent Mile (zeg maar de Kalverstraat van Chicago) de laatste loodjes terug naar het hotel gewandeld, om ons daar eindelijk lekker op te frissen, door de warmte waren we allemaal plakkerig. Inmiddels was het al een uurtje of 18.30. Na het broodnodige opfrissen zijn we in 10 minuutjes naar een chinees restaurant gelopen waar we heerlijk hebben gegeten (vooral het eendenvel met pannekoekjes, waarbij ze het resterende eendenvlees gebruikten om een "gratis" nasi voor ons te maken). Alleen Shivana haar bestelling was niet zo een succes :(. Na een rekening met fortune cookies zijn we snel weer terug naar het hotel gewandeld waar we een wasje hebben gedraaid en toen uitgeput in een diepe slaap zijn gevallen. Achteraf gezien kan die 16 km van de stappenteller toch wel kloppen!!