Dag 1: supersmooth untill the immigrationsbooth

Het grootste deel van de reis ging supersoepel. Op tijd opgestaan en na een hartverscheurend afscheid thuis op tijd in de auto om 5.55 uur. Ongeveer half 7 geparkeerd bij een parkeerterrein in de buurt van Schiphol, waarna we in 10 minuutjes met een busje keurig voor onze incheckbalie werden gedropt. In 2 minuutjes ingechecked en in 3 minuutjes door de beveiliging. Zo makkelijk is dit alles nog nooit gegaan, dus zo ziet de wereld eruit als je in het laagseizoen reist.....! Omdat we nog genoeg tijd hadden hebben we lekker ontspannen ontbeten mij de Mac. Daarna nog een paar winkeltjes ingegaan en toen was het alweer tijd om te boarden. Ook de vlucht ging goed (op wat turbulentie en een niet zo aangename maaltijd na), we vertrokken op tijd en we kwamen een half uurtje eerder aan, om 11 uur 's morgens lokale tijd. Echter niets had ons voorbereid op de ellende die toen begon. We hebben een nieuw record "in de rij staan voor de immigrations" gevestigd. Is dit nou het nieuwe inreis-ontmoedigingsbeleid van Trump, een psychologische muur, serieus????? We stonden met enorm veel mensen in een lange rij naar de immigrations. Van de 70 loketten waren er ongeveer 5 geopend. Op gegeven moment liep de rij helemaal tot ver in de gate. We hebben dik twee uur zuchtend, steunend en balend in deze rij doorgebracht. Gelukkig mochten we eenmaal aan de beurt wel zonder veel gedoe door, maar leuk was dit dus niet. Onze koffer was natuurlijk al veel eerder inlandig dan wij dus die konden we zo oprapen en doorlopen. Toen begon het avontuurlijke gedeelte van de dag. Met de trein van Newark naar Manhattan. Dit was wel weer een fluitje van een cent. Eerst met de airtrain (soort monorail) van het vliegveld naar het treinstation en daarna in ongeveer een half uurtje met de trein naar Manhattan, in de trein slechts 1 kleine bok gehad (omdat onze koffer het gangpad blokkeerde) maar daarover niet lang getreurd. Wat vervolgens wel een gedoetje was, was het kopen van een metrokaart, allereerst om naar het hotel te reizen en vervolgens om een week lang onbeperkt met de metro te kunnen reizen. Onze creditcard werd steeds niet geaccepteerd omdat ik een buitenlandse postcode intoetste bij de kaartjesautomaat, gelukkig werden we uiteindelijk geholpen door een vriendelijke mevrouw die wist dat buitenlanders in plaats van de postcode een sterretje moeten intoetsen. Twee metrocards later konden we dus eindelijk de metro in om 6 haltes later weer uit te stappen in Soho. Daar gelijk ingecheckt in het hotel (17e verdieping) en een hele fijne hotelkamer getroffen. Even lekker opgefrist en contact met de kids gelegt (kom op Shiv, wij missen jullie ook heel erg, maar over een paar dagen zijn we er weer) . Toen zijn we vanwege de inmiddels knagende maagjes een 🍕 slice gaat eten bij Prince Street Pizza. Holy FCK, volgens mij zat er echt crack op die pizza want het was verslavend lekker. Daarna hebben we lekker gekuierd op Broadway, de shopstraat van Soho, leuke winkels hier gezien (zoals Guess, Gap, Urban Outfitters, Viktoria Secret enz) en ook alvast wat dingetjes gekocht. Omdat ik wel al wat moe begon te worden zijn we rond 7 uur naar het avondeten gehobbeld, Saigon Shack. Hier aan de bar een authentiek Vietnamese Pho naar binnen geslobberd (Ennie vond haar Spicy Pho helaas wat minder) en daarna uitgeput weer naar onze hotelkamer geslaapwandelt. Van het voorgenomen wakker blijven (ivm jetlag) kwam echt weinig terecht, rond half negen toch (als een lil B) in slaap gevallen in ons heerlijke bedzzzzzzzzz.