Dag 18; van Kennebuckport naar Bar Harbor

Vandaag zijn we de dag energiek begonnen met een kort bezoek aan de Maine-Mall. Vooral bij JC Pennys was het een uitdaging om het kort te houden. Na de mall zij we teruggereden naar Kennebunckport voor de beloofde wandeling en die was prachtig, wat een schilderachtig havenplaatsje was dit, precies wat je kan verwachten van een new-england dorpje aan zee (net een reclamefolder). We begonnen de wandeling met een lunch bij de clam-shack, bestaande uit lobster-roll en clamchowder (ALWEER LOBSTER?) en die smaakte weer fantastisch. Vervolgens hebben we onze wandeling langs de altijd onontkombare winkeltjes, haven en kerk gemaakt, maar dat was hier dus geen straf. Daarna de wagen weer in voor een 4 uur durende rit naar het plaatsje Bar Harbor, in het uiterste noordoosten van de Verenigde Staten, deze hele roadtrip voerde ons door de staat Maine, verbluffend mooi om te zien hoe groene bossen, meren, heuvels en de zee elkaar steeds afwisselden. Er is in Maine veel minder bebouwing dan in de andere staten waar we doorheen zijn gereden, ook is het een stuk rustiger op de weg. Grappig ook om te zien dat werkelijk ieder restaurant dat we passeren met behulp van borden aan de weg meld dat ze er maine lobsters, lobster-rolls, lobster-cakes enz enz verkopen, alsof dit bij het zoveelste restaurant dat we tegenkomen nog verrassend is. Maar vanwege de lobster lunch in Kennebunckport hebben we voor het diner maar voor iets heel anders gekozen en daarmee vooral Shivana een plezier gedaan. Ongeveer na 3 uur rijden zijn we in Bangor gestopt voor een tex-mex intermezzo bij Chilli's. Na de main-courses hebben de kids ook nog gesmuld van een pizzookie (vers in een pan gebakken reuzen chocolate chip koekje met een grote bol ijs erop. Hierna was het nog ongeveer 1,5 uur door het pikkedonker naar Bar Harbor. Na een soepele incheck bij Best Western (waarbij Gereny zich afvroeg waarom het Best Western heet, terwijl we toch echt in het oosten zijn waarop hij ook nog een serieus antwoord kreeg van de medewerker, voor wie het wil weten, de keten is ooit in het westen van de VS gestart) konden we de kamer en bedden in. Morgen staat onze eerste (en laatste) Nationale Park van deze vakantie op het programma.