Dag 23, 30 juli 2017, N'awlins

N'awlins, dat is hoe New Orleans door de locals wordt uitgesproken, vandaag hebben wij erg veel van N'awlins gezien, en dan met name van het French District, de oude Franse wijk waarvan de straatnamen nog steeds (ook) in het Frans worden weergegeven en de oude bouwstijl erg Frans aandoet. Toen wij ons hotel verlieten zijn we door Bourbon Street gewandeld, overdag zag het er heel anders uit dan 's avonds, minder feestvierders en meer toeristen. We zijn wat soevenierwinkeltjes ingedoken om te zien wat ze hier zoal verkopen, wat echt in elke winkel wordt verkocht zijn de bekende kettingen die jaarlijks met Mardi Grass van de praalwagens en de balcons naar de toeschouwers worden gegooid, in alle soorten en maten hebben we deze zien hangen. Na Bourbon Street zijn we naar Cafe Du Monde gegaan voor ons ontbijt, ook een begrip in N'awlins omdat ze hier overheerlijke verse en warme beignets verkopen, rijkelijk bestrooid met poedersuiker. De beignets (hier ook wel French Doughnuts genoemd) waren werkelijk hemels. Na dit ontbijt voor de zoetekauwen onder ons zijn we gelijk door gewandeld naar de French Market, hier hebben we vooral veel snuisterijen gezien en gekocht. De traditionele magneet en ook de bekende Mardi Grass kettingen voor Ger, vervolgens kreek Ger de hele dag van iedereen complimenten over zijn blitze ketting. Shivana heeft weer een snaai gevangen, dit keer 1 die is vermomd als fidget spinner. Hiervoor moest ze denk ik erg veel moeite doen want vervolgens voelde Shiv zich niet goed, na even te hebben gezeten en een slokje koud water ging het al gauw weer wat beter. Ook raakte we op de markt in een lang gesprek met een (van origine) Turkse koopman die het niet helemaal eens was met de streken van Erdogan. Na de markt zijn we een stukje gaan wandelen langs de Mississippi waar we de grote riverboats van weleer regelmatig zagen langs varen, erg Disney-achtig maar dan in het echt. Onze wandeling langs de Mississippi bracht ons naar de Riverwalk Outlet Mall, een Mall aan de rivier. Hier hebben we ook een beetje rondgekeken, geluncht aan het water met uitzicht op een enorm vertrekkend cruiseschip, waarna we weer terug naar het hotel zijn gelopen. Overal waar we vandaag hebben gelopen hoorden wij constant live Jazz-muziek, de ene keer een straatband (waar er echt erg veel van zijn), de andere keer weer een saxofoon-solist en dan weer een bandje in een barretje waar we langsliepen, als je van Jazz houd kom je hier echt aan je trekken. Weer terug in het hotel zijn we ons mooi gaan maken voor het avondeten, ik had een reservering bij Muriels aan het wereldberoemde Jackson Square. Op Jackson Square zitten er naast straatmuzikanten ook veel handlezers en andere toekomst voorspellers, maar hier hebben wij geen gebruik van gemaakt. Eenmaal in Muriels hebben we fantastisch lekker gegeten en zijn we door de bediening helemaal in de watten gelegd. Shivana zegt dat zalm nu voor de rest van haar leven voor haar verpest is, zo lekker vond ze het. Bij de twee toetjes die we met z'n viertjes zouden delen zat ook nog een extra toetje met een kaarsje, dit vanwege mijn verjaardag. Ik was zelf al vergeten dat ik bij mijn reservering had aangegeven dat ik jarig ben geweest, erg attent van ze maar nu zaten we dus met een toetje teveel (luxe probleem), hoe lekker de toetjes ook waren, we hebben ze echt niet opgekregen. Na het eten zijn we nog even langs de tafel van Pierre Antoine (de huisgeest die zichzelf ooit heeft opgehangen) gelopen, de kinderen vonden dit eng dus we zijn niet erg lang bij Pierre "blijven hangen". Het verhaal gaat dat het in het restaurant zo erg spookte dat de eigenaar de hulp van een medium inriep. De geest verklaarde aan het medium dat hij het maar niets vond dat er zo in het restaurant werd gefeest terwijl hij niet eens was uitgenodigd, daarop kreeg de geest zijn eigen tafel in het restaurant waarna het "gespookt" stopte. Na het eten zijn we door Bourbon Street terug gegaan naar het hotel. Ineens zag ik Ennie als een volleerd honkballer met de handen omhoog de lucht in springen en met iets glimmends in haar handen weer op aarde landen. Wat bleek, er werden kettingen naar beneden gegooid vanaf de balkons en Ennie had deze dus opgevangen. Ook gingen we nog een souvenirwinkeltje in waar ik de schrik van mijn leven heb gehad, ik dacht ik ga de magneten checken en ineens zag ik vanuit mijn ooghoek iets bewegen, ik dacht zeker een kat ofzo maar toen ik mijn hoofd draaide zag ik twee kolossale ratten mijn kant op rennen. Ik denk dat ik heb gegild als een klein meisje, waarbij de winkeleigenaar stoïcijns tegen mij zei "what do you expect, this is N'awlins" alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat er ratten zo groot als honden door de zaak rennen. Na dit rattenavontuur (inclusief uitgelachen worden door mijn kids) was het echt wel genoeg geweest en heb ik lekker in mijn hotelbedje (dromend over ratten en huisgeesten) geslapen.